Έβδομη Αίσθηση

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο «Άγιος Βασίλης έρχεται αλλά δεν μας καταδέχεται»;

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα λόγια από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς δεν βγάζουν πολύ νόημα. Γιατί άραγε; Τι εννοεί όταν λέει « Άγιος Βασίλης έρχεται, και δεν μας καταδέχεται»;

Και οι υπόλοιποι όμως στίχοι, είναι ασυνάρτητοι. 

Αν τους δούμε όμως κάτω από το πρίσμα της ιστορίας τους, θα αποκτήσουν και συνάρτηση και νόημα.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο Βυζάντιο και πρόκειται για μία ιστορία αγάπης!

Εκείνα τα χρόνια, οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν δικαίωμα να απευθύνουν το λόγο στους αριστοκράτες, παρά μόνο στις γιορτές για να τους απευθύνουν ευχές.

Κάποιος νεαρός ευφυής μεν, ταπεινής καταγωγής δε, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Καθώς όμως δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου, να εντάξει και τους ερωτικούς στίχους, που γι αυτήν είχε γράψει.

Πλέκει λοιπόν, έναν στίχο θρησκευτικού περιεχομένου με έναν ερωτικό και εκδηλώνει έτσι πανέξυπνα και ακίνδυνα τον έρωτά του για εκείνη.

Μόλις τους διαβάσουμε  εναλλάξ το νόημα θα λάμψει!

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά (θρησκευτικός στίχος)
Ψηλή μου δέντρο λιβανιά (εσύ, που είσαι ψηλή σαν δένδρο)
και αρχή καλός μας χρόνος (θρησκευτικός ευχετικός στίχος)
εκκλησιά με το άγιο θόλος (εσύ που είσαι όμορφη με το καπέλο σου, σαν εκκλησιά με τον τρούλο της)
Αρχή που βγήκε ο Χριστός άγιος και πνευματικός (θρησκευτικός στίχος)
στη γή να περπατήσεις και να μας καλοκαρδήσεις (βγές έξω από το παλάτι να περπατήσεις για να ευφρανθούμε όταν σε δούμε)

‘Αγιος Βασίλης έρχεται (θρησκευτικός στίχος)
και δεν μας καταδέχεται (δεν καταδέχεται να του μιλήσει η κοπέλα)
απο την Καισαρεία (θρησκευτικός στίχος)
συ είσαι αρχόντισσα κυρία (εσύ ανήκεις στην αυτοκρατορική οικογένεια)
Βαστάει εικόνα και χαρτί (θρησκευτικός στίχος)
ζαχαροκάντιο ζυμωτή (είναι γλυκιά σαν ζυμωμένη από ζάχαρη)
χαρτί και καλαμάρι (αναφέρεται στο Μ. Βασίλειο και την ενασχόλησή του με τα γράμματα)
δες και με το παλληκάρι (ρίξε μια ματιά σε μένα το παλικάρι)
Το καλαμάρι έγραφε

την μοίρα του την έλεγε (τη μοίρα του παλληκαριού, την ατυχία του)

και το χαρτί ομίλει

άγιε μου, Άγιε μου καλέ Βασίλη.

Αυτό λοιπόν το βυζαντινό τραγουδάκι  διατηρήθηκε και τραγουδάμε μέχρι σήμερα, ενώ η ιστορία ξεχάστηκε στα βάθη των αιώνων.  Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσετε ή θα πείτε τα κάλαντα θα ξέρετε ακριβώς τι εννοούν «Εκκλησιά με το άγιο θόλος»